Silver City vloog met een vloot van 3 Bristol B.170 Freighters Mk.21 (G-AHJI. G-AIFM en G-AIME) en 10 B-170 Superfreighters Mk.32 (G-AMWA, G-AMWB, G-AMWC, G-AMWD, G-AMWE, G-AMWF, G-ANWJ, G-ANWK, G-ANWM en G-ANWN) vanaf Lydd naar Oostende en Le Touquet en vanaf Bournemouth/Hurn naar Cherbourg, Jersey en Guernsey. De Superfreighters Mk.32 vlogen daarbij in een uitvoering voor het vervoer van 3 auto's met een klein 12 passagiers compartiment in de staart, of met een groter compartiment voor 23 passagiers waarbij 2 auto's vervoer konden worden.
Onder de nieuwe vlag van BUAF werden geen grote veranderingen doorgevoerd. Lydd werd de thuisbasis voor de voormalige Silver City divisie en er werd direct gewerkt aan de verlenging van de baan om ook de ATL-98 Carvair op dit veld te kunnen ontvangen. Vanuit Lydd werd de lijndienst op Le Touquet, als onderdeel van de London - Parijs trein/ferry dienst, in samenwerking gevlogen met Cie Air Transport. Vanaf Southend werd de dienst op Oostende (London-Brussel) gevlogen met Sabena waarbij één van de Superfreighters (de G-APAV) van volledige Sabena kleuren was voorzien.

G-APAV B.170 Superfreighter Mk.32 in volledige Sabena kleuren.                                                            (Nico Terlouw, Rotterdam, 1965)

De bestelling van de 10 ATL-98 Carvairs, waarvan er drie in Channel Air Bridge kleuren waren afgeleverd, ging gestaag door. Op 20 maart 1963 werd de G-ASDC als eerste afgeleverd in de nieuwe British United kleuren, donkerblauwe band over de romp met in rood de letters British United op de romp en in de staart in een donkerblauwe band in wit de letters Carvair. Dit was de zevende door Aviation Traders gebouwde ATL-98 Carvair gebaseerd op het frame van de ex Interocean C-54A LX-BNG (c/n 10273) welke de naam "Pont du Rhin" ontving. Op 15 juli 1963 volgde de aflevering van de G-ASHZ, Aviation Traders kocht hier een Amerikaanse DC-4 voor aan, de N9326R. Als Carvair nummer 9/27249 maakte de G-ASHZ zijn eerste vlucht op 14 juli 1963 en werd een dag later aan BUAF afgeleverd, die direct het nieuwe toestel met genodigden overvloog naar Rotterdam waar de kist door de vrouw van burgemeester Thomassen de "Maasbrug" werd gedoopt. De G-ASHZ werd snel gevolgd door de G-ASKG Carvair 10/10382 gebaseerd op het frame van de ex Interocean C-54A LX-BBP. Met de naam "Channel Bridge" werd deze Carvair op 6 augustus 1963 in dienst genomen.

1963 was het jaar waarin alle records werden verbroken. In de eerste twee weken van augustus vervoerde de vloot van 19 toestellen in totaal 12.150 auto's en 51.229 passagiers tijdens 4762 vluchten, een gemiddelde van 320 vluchten per dag. De kortste overstreek van Lydd naar Calais in 20 minuten echter het meest gevlogen werd vanaf Lydd naar Le Touquet, een vlucht van 25 minuten en werd in het zomerseizoen van 7.40 uur 's morgens tot 22.05 uur 's avonds niet minder dan 32 keer volgens lijndienst gevlogen. Southend naar Oostende was een vlucht van 45 minuten en samen vanaf Lydd werd de Belgische kustplaats 16 maal per dag aangedaan. De Carvairs werden vooral ingezet op de vluchten naar Bazel en Geneve (2x per dag), Strassbourg (1x per dag), echter in het hoogseizoen werden de Carvairs ook ingezet op de lijndienst naar Oostende. Aviation Traders ontwikkelde daarvoor een quick change 33 passagiers cabin die in het vrachtruim kon worden aangebracht waardoor het aantal passagiers per vlucht op 55 kon worden gebracht. De grootste passagierskist van de vloot bleef de voormalige Silver City B.170 Superfreighter G-AMWC welke voor de London-Parijs route (Lydd - Le Touquet) uitgerust was met 60 zitplaatsen en werd aangeduid als de Super Wayfarer.
De routes naar Bazel, Geneve en Strassbourg kenden een bezettingsgraag van 80% waardoor besloten werd de lange afstandsvluchten verder uit te breiden met een lijndienst naar Luik. Nadat ook de verlengde baan op Lydd op 13 december 1963 door Carvair G-ASDC is gebruik was genomen, kon ook Lydd in dit schema worden opgenomen.
Director en general manager van BUAF was op dat moment Mr.Whybrow en zijn enthousiasme komt het sterkst naar voren in een citaat in Flight International van januari 1963 waarin hij aangaf dat hij in 1968 verwachtte 22 Carvairs in gebruik te hebben die op 10 nieuwe bestemmingen zouden vliegen. Routes waar daarbij aan gedacht werden waren oa vanaf Manston naar Calais, Le Touquet, Oostende, Dijon, Luxembourg en Toulouse en Belfast naar Le Touquet. Er kwam ook kritiek en wel dat de nieuwe monopolie, ontstaan na de combinatie van Silver City en Channel Air Bridge, voor het eerst geleid hadden tot een verhoging van 20 tot 30% van de tarieven.

G-APAU Bristol B.170 Mk.32 in de donkerblauwe kleuren van British United op Zestienhoven met een Lloyd DC-4 op de achtergrond.
                                                                                                                                                                 (Nico Terlouw, Zestienhoven, 1964)
De jaarcijfers van 1963 van het vliegveld Rotterdam-Zestienhoven geven aan dat er sprake was van een stijging van de vracht, maar een geringe daling van het aantal vervoerde auto's. In vergelijking staan tussen haakjes de cijfers van 1962.

                                                                                      inkomend             uitgaand                totaal
                                         Goederen            ton         3184  (2682)         4340    (4268)         7525    (6950)
                                         Auto's                 stuks       3466  (3958)         2283    (2411)         5749    (6369)
                                         Slachtvee            ton              3       (---)             ----         (85)                   3         (85)

Met de komst van de ATL-98 Carvairs werden aan het eind van het seizoen 1963 de eerste Bristol Freighters uit dienst genomen, het betrof de van Silver City overgekomen B.170 Freighters Mk.21 G-AIFE en G-AIME (beiden gebouwd in 1946). In september 1963 vond het eerste ongeval plaats bij BUAF. Op 24 september 1963 verongelukte de B.170 Superfreighter Mk.32 G-AMWA bij een motorstoring tijdens de take off op Guernsey. Het toestel was op een vrachtvlucht op weg naar Hurn waarbij de drie inzittenden omkwamen.

Begin 1964 werd de zevende Carvair afgeleverd aan BUAF, de G-ASKN op 20 februari 1964 welke de naam "Pont d'Avignon" ontving. Deze ATL-98 Carvair werd als dertiende Carvair opgebouwd vanuit het frame van c/n 3058 de voormalige C-54 D-ADAM van de Deutsche Continentale Luftrederei. Met de komst van deze Carvair werd gestart met de lijndienst van Lydd/Southend naar Luik en werd met de Bristol Superfreighters op 2 mei gestart met een dienst tussen Coventry en Calais. Op 31 oktober 1964 werd de Carvair voor het eerst ingezet op de lijndienst tussen Jersey en Hurn. Eind 1964 werd de laatste Mk.21 Bristol Freighter uit dienst genomen (G-AHJI) waarna alleen de als passagierskist uitgeruste G-ANMF als laatste korte neus Bristol Freighter overbleef. Daarnaast werd ook de Mk.32 Super Freighter G-AMWC op Lydd buiten gebruik gesteld net voor het aflopen van de CofA. Op de lijndienst naar Rotterdam werd ook steeds meer de Carvair ingezet, waarbij de Bristol Freighter vloog op de vluchten met een lagere bezetting. 

Op 10 januari 1965 werd de Carvair G-APNH (11/18333) afgeleverd en in dienst genomen met de naam "Menai Bridge". Dit was de voormalige BUA DC-4 die onder dezelfde registratie bleef doorvliegen. Deze Carvair werd voorzien van acht in plaats van zes ingebouwde brandstoftanks, waardoor dit toestel bijzonder geschikt was voor lange afstandsvluchten. Het toestel vertrok een dag later gelijk met zijn eerste charter, het overbrengen van onderdelen van Lyneham naar de Woomera Rocket Range in Australië. Op 2 april 1965 werd vervolgens afgeleverd de G-AOFW (c/n 12/10351) een Carvair aaangekocht van Aviaco EC-AVD.
Eind 1965 werd de Bristol Superfreighter vloot gereduceerd tot 13 stuks met het uit dienst nemen van de G-AMSA en G-AOUU in mei op Lydd, gevolgd door de G-AMWD en G-AMWE in december. ATL-98 Carvair G-ASKG werd in de wintermaanden van 28 december 1965 t/m 11 maart 1966 verhuurd aan Cia Aeres Meridionale en de G-APNH werd voor een paar maanden (30 december 1965 t/m 11 april 1966) verhuurd aan Air Ferry.

In 1966 werd een nieuw kleurenschema ingevoerd bestaande uit een blauw met gele band over de romp en doorlopend in de staart met daarin aangebracht de verkorte maatschappij naam BUA en British United in blauw op de romp. Echter de laatst afgeleverde Carvair aan BUAF, de G-ATRV c/n 15/27311 gebaseerd op het frame van C-54E OD-ADW van TMA, welke op 25 maart 1966 werd afgeleverd toonde nog de oude kleuren. Het nieuwe kleurenschema werd medio 1966 geïntroduceerd waarbij allereerst de Carvairs tijdens een onderhoudsbeurt van deze nieuwe kleuren werden voorzien.
Op 5 april 1966 werd door BUAF een tweede dienst naar Rotterdam gestart en wel vanaf Manchester, een dienst die 4x per week met de Carvair werd gevlogen. In juni 1966 werd de jarenlange samenwerking met Sabena op de Southend - Oostende route beëindigd waarna BUAF deze dienst alleen overnam. Als direct resultaat werd de B.170 Superfreighter Mk.32 G-APAV ontdaan van zijn Sabena kleuren en voorzien van de nieuwe maatschappij kleuren.

British United Air Ferries werd als werk maatschappij binnen de Air Holdings groep in eind 1966 geconfronteerd met oplopende verliezen. De grootste inkomstenbron, het aantal vervoerde auto's bleef dalen. Van 137.0000 in 1962 naar 109.000 in 1964 naar 101.000 in 1966, ook de passagierscijfers liepen terug en door het in gebruik nemen van de nieuwe Carvairs waren de exploitatiekosten gestegen. De oorzaak van de teruglopende cijfers was duidelijk, het ferry vervoer over water nam een steeds grotere vlucht en alleen indien men een snelle overtocht wilde, maakte men gebruik van het vliegtuig. Eind 1966 was duidelijk dat het benodigde budget voor 1967 onacceptabel was. Ingrijpen was onafwendbaar. Als eerste werden de diensten diep in Europa geschrapt, de lijndiensten op Bazel, Geneve en Strassbourg maakten in 1966 verlies, waarna besloten werd alle diensten op deze drie plaatsen en Luik in februari 1967 te stoppen. Daarnaast werden alle diensten vanaf Southampton/Hurn naar Jersey, Guernsey en Cherbourg gestopt. Hoewel de bezetting in het hoogseizoen voldoende was, werd over het gehele jaar verlies geleden. Eveneens werd gestopt met de lijndienst tussen Manchester en Rotterdam en Coventry en Calais.
Daarnaast werd besloten om British United Air Ferries om te vormen tot een financieel onafhankelijke maatschappij (los van de Air Holding Group) welke leidde tot de vorming van British Air Ferries per 1 oktober 1967.

De reducering van het aantal lijndiensten betekende dat een aantal vliegtuigen uit dienst werden genomen. De laatste Mk.31 (korte neus) Bristol Freighter werd in augustus 1967 op Lydd buiten gebruik gesteld, evenals de Mk.32 Superfreighter G-AOUV. Ook de laatst ontvangen ATL-98 Carvair G-ATRV werd op 10 mei 1967 verkocht en overgedragen aan Cie Air Transport als F-BOSU. De twee oudste Carvairs G-ANYB en G-ARSD werden in maart resp. september buiten gebruik gesteld. Carvair G-AOFW werd op Lydd ontdaan van zijn motoren en in opslag gezet.
De rest van de vloot werd direct voorzien van British Air Ferries titels en ontving een nieuw kleurenschema waarbij het nieuwe BUA kleurenschema grotendeels bleef gehandhaafd en de gele band vervangen werd door licht blauw, in de maanden daarna voorzien van het nieuwe kleurenschema waarbij BUA vervangen werd door BAF.  

G-ASKG  ATL-98 Carvair "Channel Bridge" in de nieuwe BUA kleuren.                                                          (Nico Terlouw, Rotterdam, 1966) 
       
British United Air Ferries - vlootlijst