G-AGTF  Percival P.44 Proctor 5, een van de eerste na-oorlog gebouwde toestellen met constructienummer Ae15. Hier op het platform van de Rotterdamse luchthaven in begin jaren zestig. Dit toestel werd aan de kant gezet op Martlesham in juli 1964.                       (Nico Terlouw, Zestienhoven, 1962)

Het ontwerp werd opnieuw aangepast op verzoek naar de eisen van de RAF voor een radio/trainer. Het werd vergroot tot een vier zitter, volledig uitgerust voor nacht vliegen en kon daarbij de grootste en zwaarste radio ontvanger/zender meenemen en werd aangeduid als de P.31 Proctor 4. Hiervan werden 175 stuks gebouwd. Inmiddels werd ook gestart met de bouw van een drie zits uitvoering voor Bomber Command, hierbij werden 437 stuks gebouwd aangeduid als  de P.34 Proctor 3.

Direct na de oorlog, in 1945, werd de civiele uitvoering van de Proctor 4 op de markt gezet, aangeduid als de P.44 Proctor 5. Het toestel werd voorzien van 2 zitplaatsen voorin en een zitbank voor twee personen achterin voorzien van uitklapbare armsteunen. Hierbij kon de bagage worden opgeborgen achter de zitbank. Het toestel werd voorzien van nieuwe instrumenten aangebracht in een paneel. Het toestel was uitgerust voor volledig blind en nachtvliegen. Dual controls en extra brandstoftanks konden voor meerkosten worden aangebracht. De kosten voor een standaard Proctor 5 bedroeg in 1945 2900 engelse pond. De RAF schafte vier toestellen aan welke werden gebruikt voor het vervoer van diplomaten. In totaal werden 150 stukd van deze versie gebouwd.

In 1946 werd een van de Proctors verbouwd tot watervliegtuig, aangeduid als de Percival P.45 Proctor 6, het bleef bij de aanpassing van een vliegtuig.

Na de oorlog werd een groot aantal RAF en Navy Proctors geleverd aan verschillende luchtmachten als opleidingsvliegtuig. Zo ontvingen binnen Europa de Belgische Luchtmacht een zestal exemplaren welke dienst gedaan hebben van 1947 tot 1954. Evenals de Deense Luchtmacht met 6 stuks. Zowel in Belgie als in Denemarken is een exemplaar bewaard gebleven in de musea. Ook de Klu ontving 10 Percival Proctors in 1947 welke in 1953 werden gesloopt. 

Veel toestellen werden na hun diensttijd verkocht op de civiele markt naar landen binnen Europa maar ook naar Australie en Nieuw-Zealand. Bij de Royal Air Force en Royal Navy bleef de Proctor 4 tot in 1945 in gebruik. In civiele dienst bleven de meeste Proctors vliegen tot in begin van de jaren zestig. Hierbij werden de toestellen niet langer luchtwaardig omdat de lijm die gebruikt werd bij debouw van de toestellen begon los te laten en alleen een groot onderhoud het toestel in de lucht kon houden.  

Er waren plannen om de Percival Proctor te voorzien van een sterkere motor. Een van de bestaande Proctors werd daarbij voorzien van een De Havilland Gipsy Queen 30 van 250 pk. Echter deze plannen gingen niet door daar gelijktijdig gewerkt werd aan een opvolger welke werd uitgerust met deze motor, de geheel uit metaal opgebouwde Percival Prentice.

In totaal werden er in de periode 1939-1946 1034 Percival proctors gebouwd. Eind jaren zestig vlogen de laatste exemplaren. Daarna kon de Proctor alleen gezien worden in musea in RAF kleuren met een enkel exemplaar welke luchtwaardig werd gehouden.

VH-DUL een van de eerste serie gebouwde Percival P.28 Proctor 1 ex G-AHFU uit 1939 

Technische specificaties Percival Proctor